Ένα αίνιγμα που απασχόλησε τους αρχαιολόγους για πολλές δεκαετίες ήταν ο τρόπος με τον οποίο οι αρχαίοι Αιγύπτιοι κατόρθωσαν να κατασκευάσουν τις πυραμίδες της Γκίζας. Πως δηλαδή μία κοινωνία της εποχής του χαλκού με περιορισμένες τεχνολογικές δυνατότητες κατάφερε να μεταφέρει τεράστια τεμάχια γρανίτη και ασβεστόλιθου βάρους δυο και πλέον τόνων σε απόσταση 700 χιλιομέτρων.
Ο γρανίτης που βρίσκεται στις εσωτερικές αίθουσες της πυραμίδας του Χέοπα προέρχεται από το Ασουάν, 700 χιλιόμετρα νότια της Γκίζας και μέχρι πρόσφατα, οι αρχαιολόγοι δεν είχαν καταλήξει πως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι μπόρεσαν να τον μεταφέρουν στην περιοχή των πυραμίδων. Μέχρι που ένας πάπυρος που ανακαλύφθηκε πρόσφατε ίσων τελικά να καταφέρει να ρίξει φως σε ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα του κόσμου.
Σύμφωνα λοιπόν με τον πάπυρο, χιλιάδες εργάτες άνοιξαν γιγαντιαία αναχώματα ώστε να εκτρέψουν νερό από τον Νείλο και να το διοχετεύσουν σε ένα σύστημα καναλιών και ένα εσωτερικό λιμάνι που δημιουργήθηκε λίγα μόλις μέτρα από τη βάση της πυραμίδας. Έτσι με πλωτά κυρίως μέσα κατάφεραν τελικά να μεταφέρουν ογκόλιθους βάρους πολλών τόνων σε μια τέτοια απόσταση. Ο ασβεστόλιθος που συνολικά μεταφέρθηκε κατά μήκος του Νείλου υπολογίζεται σε 170.000 τόνους.
